ไดอะแกรมการทำงานร่วมกัน หรือที่รู้จักกันว่าไดอะแกรมการสื่อสาร เป็นประเภทของไดอะแกรมการโต้ตอบของ UML ที่แสดงการทำงานร่วมกันระหว่างวัตถุเนื่องจากเหตุการณ์ในระบบที่อธิบายไว้ในกรณีการใช้งาน โดยมุ่งเน้นที่ความสัมพันธ์ที่ร่วมมือกันระหว่างวัตถุ ไดอะแกรมการทำงานร่วมกันเน้นว่าออบเจ็กต์เชื่อมโยงกันอย่างไรและมีการส่งข้อความอะไรระหว่างกันในระหว่างการโต้ตอบเฉพาะ
ไดอะแกรมการทำงานร่วมกันประกอบด้วยสามองค์ประกอบหลัก: วัตถุ, ข้อความ, และการเชื่อมโยง โดยการสร้างการเชื่อมโยงระหว่างวัตถุและเพิ่มข้อความไปยังการเชื่อมโยง มันแสดงถึงการโต้ตอบระหว่างวัตถุ และชื่อข้อความสะท้อนถึงเจตนาของวัตถุที่อ้างอิง
ตั้งแต่ UML 2.0 ไดอะแกรมการทำงานร่วมกันได้ถูกแทนที่ด้วยไดอะแกรมการสื่อสาร ซึ่งในข้อความต่อไปนี้จะเรียกกันว่าไดอะแกรมการสื่อสาร
ทำงานร่วมกันแบบเรียลไทม์หลายผู้ใช้ พร้อมลิงก์แชร์สำหรับส่งข้อมูลทันที
สร้างกราฟิกอัตโนมัติจากข้อความพร้อมปรับปรุงสไตล์
ธีมพร้อมปรับแต่งเต็มรูปแบบ
รองรับไอคอน รูปภาพ ป้ายกำกับ สูตร LaTeX บล็อกโค้ด ลิงก์ ไฟล์แนบ
ส่งออก: PNG, VISIO, PDF, SVG | นำเข้า: VISIO, Mermaid
เก็บข้อมูลคลาวด์แบบเรียลไทม์ ซิงค์หลายอุปกรณ์ ประวัติเวอร์ชัน และความปลอดภัยข้อมูล
ไดอะแกรมการสื่อสารและไดอะแกรมลำดับเป็นไดอะแกรมการโต้ตอบของ UML ซึ่งสามารถแปลงกันได้ มีความรับผิดชอบคล้ายกัน ขับเคลื่อนด้วยข้อความ และมีลำดับ
อย่างไรก็ตาม ยังมีความแตกต่างที่ชัดเจน ไดอะแกรมการสื่อสารแสดงความสัมพันธ์ความร่วมมือระหว่างวัตถุ ในขณะที่ไดอะแกรมลำดับแสดงลำดับเวลาของข้อความที่เกิดขึ้นระหว่างวัตถุ
ไดอะแกรมการสื่อสารประกอบด้วยวัตถุ ข้อความ และลิงก์เป็นหลัก
วัตถุ: แนวคิดของวัตถุในไดอะแกรมการร่วมมือและไดอะแกรมลำดับเหมือนกัน แต่ในไดอะแกรมการร่วมมือ การสร้างและการทำลายวัตถุไม่สามารถแสดงได้ ดังนั้นจึงไม่มีข้อจำกัดในตำแหน่งของวัตถุในไดอะแกรม
ข้อความ: ข้อความประกอบด้วยผู้ส่ง ผู้รับ และชื่อข้อความ เพื่อระบุลำดับการส่งข้อความระหว่างกระบวนการโต้ตอบ จำเป็นต้องเพิ่มหมายเลขลำดับให้กับข้อความ
ลิงก์: ลิงก์คือการเชื่อมต่อระหว่างวัตถุและเป็นตัวอย่างของการเชื่อมโยงคลาส ลิงก์ใช้เส้นทึบหรือเส้นโค้งเพื่อเชื่อมต่อวัตถุสองตัว
ข้อความแบ่งออกเป็นข้อความซิงโครนัส ข้อความอะซิงโครนัส ข้อความตอบกลับ และข้อความเชื่อมโยงตนเอง
ข้อความซิงโครนัส: หลังจากส่งข้อความ วัตถุต้องรอให้วัตถุรับตอบกลับและคืนข้อความก่อนที่จะทำงานอื่นต่อไป แสดงด้วย "ลูกศรเส้นทึบ";
ข้อความอะซิงโครนัส: หลังจากส่งข้อความ วัตถุไม่จำเป็นต้องรอข้อความตอบกลับจากวัตถุรับและสามารถดำเนินการงานอื่นต่อไปได้ แสดงด้วย "เส้นทึบ + เครื่องหมายมากกว่า";
ข้อความตอบกลับ: คืนค่าจากการเรียกกระบวนการ แสดงด้วย "ลูกศรเส้นประ";
ข้อความเชื่อมโยงตนเอง: แสดงการเรียกตัวเองของเมธอดหรือการเรียกจากเมธอดหนึ่งไปยังอีกเมธอดหนึ่งภายในวัตถุเดียวกัน แสดงด้วย "สี่เหลี่ยมกึ่งปิด + ลูกศรเส้นทึบด้านล่าง"
มีสองประเภทของการกำหนดหมายเลขข้อความ: หนึ่งคือการกำหนดหมายเลขแบบไม่มีลำดับชั้น (การกำหนดหมายเลขตามลำดับ) ซึ่งง่ายและตรงไปตรงมา อีกหนึ่งคือการกำหนดหมายเลขแบบซ้อนกัน ซึ่งง่ายต่อการแสดงความสัมพันธ์การบรรจุของข้อความ
1. กำหนดบริบทของการโต้ตอบ
2. กำหนดฉากของการโต้ตอบ
3. กำหนดลักษณะเริ่มต้นสำหรับแต่ละวัตถุ
4. อธิบายลิงก์ที่สามารถส่งข้อมูลระหว่างวัตถุได้
5. กำหนดหมายเลขลำดับของข้อความ
สำหรับกรณีการใช้งาน: สะท้อนการแสดงออกทางตรรกะของบริบทการใช้งานเฉพาะโดยการอธิบายการส่งข้อความระหว่างวัตถุ
สำหรับวัตถุ: แสดงโครงสร้างการจัดระเบียบเชิงพื้นที่ของวัตถุและความสัมพันธ์การโต้ตอบของพวกเขา
สำหรับคลาส: แสดงการดำเนินการของคลาส
แผนภาพการสื่อสารและแผนภาพลำดับต่างก็อธิบายการโต้ตอบของวัตถุ โดยเน้นที่การส่งข้อความระหว่างวัตถุ แต่ละอย่างมีจุดเน้นของตัวเองและไม่สามารถแทนที่กันได้ทั้งหมด
แผนภาพลำดับเน้นลำดับเหตุการณ์ของการส่งข้อความระหว่างวัตถุ ขณะที่แผนภาพการสื่อสารเน้นโครงสร้างของวัตถุและวิธีการส่งข้อความมากกว่า
แนวคิดของวัตถุในแผนภาพการสื่อสารเหมือนกับในแผนภาพลำดับ และมีแนวทางการตั้งชื่อทั่วไปสามแบบ:
1) แสดงชื่อวัตถุและชื่อชั้นเรียน
2) แสดงเฉพาะชื่อวัตถุ ไม่แสดงชื่อชั้นเรียน
3) แสดงเฉพาะชื่อชั้นเรียน ไม่แสดงชื่อวัตถุ
ทั้งสามแนวทางการตั้งชื่อเป็นมาตรฐาน และควรเลือกใช้แนวทางที่ผู้อ่านเข้าใจได้ง่ายที่สุด
ไม่ใช่ แต่ละข้อความจะมีหมายเลข โดยปกติเป็นจำนวนเต็ม เพื่อบ่งบอกลำดับการส่งข้อความ
ลำดับเหตุการณ์ในแผนภาพลำดับแสดงจากบนลงล่าง ขณะที่ในแผนภาพการสื่อสารจะแสดงโดยการกำหนดหมายเลขข้อความ
การเชื่อมโยงโดยทั่วไปมีสองรูปแบบ รูปแบบหนึ่งคือการเชื่อมโยงวัตถุสองวัตถุที่ต่างกัน โดยใช้เส้นตรง อีกแบบหนึ่งคือการเชื่อมโยงวัตถุกับตัวเอง โดยใช้เส้นโค้ง
แผนภาพการสื่อสารใช้ลูกศรเพื่อบ่งบอกทิศทางของข้อความ ลูกศรที่ไม่ถูกต้องอาจกลับทิศทางการควบคุมได้ ดังนั้นจึงสำคัญที่จะต้องกำหนดทิศทางลูกศรอย่างเคร่งครัด โดยชี้ไปยังผู้รับข้อความ
แผนภาพการสื่อสารเหมาะสำหรับการแสดงสถานการณ์การโต้ตอบที่มีโครงสร้างวัตถุชัดเจน ไม่เหมาะสำหรับการแสดงกระบวนการของระบบทั้งหมดในแผนภาพเดียว เพราะจะทำให้เกิดความสับสนกับวัตถุและเส้น แต่ละแผนภาพควรเน้นที่กรณีการใช้งานหรือการโต้ตอบของโมดูลเดียว โดยควบคุมจำนวนวัตถุให้อยู่ในช่วง 5-7 วัตถุ