ลำดับชั้นที่ชัดเจน: เครือข่ายขยายลงมาจากโหนดราก (เช่น สวิตช์หลัก) ไปยังหลายกิ่งก้าน ซึ่งแต่ละกิ่งก้านสามารถแบ่งย่อยเพิ่มเติมได้ ทำให้เกิดโครงสร้างลำดับชั้นคล้ายกับแผนผังครอบครัว
การเชื่อมต่อทางเดียว: ข้อมูลมักจะไหลในทิศทาง "โหนดแม่ → โหนดลูก" แต่บางโปรโตคอลสนับสนุนการสื่อสารสองทาง
ไม่มีการวนซ้ำ: มีเส้นทางที่ไม่ซ้ำกันระหว่างโหนดสองโหนดใด ๆ ป้องกันการเกิดพายุการกระจายที่เกิดจากการวนซ้ำของข้อมูล

โหนดราก: ตั้งอยู่ในระดับสูงสุด เป็นแกนกลางของเครือข่ายทั้งหมด รับผิดชอบการจัดการและควบคุมการส่งข้อมูลทั่วเครือข่าย
โหนดกิ่งก้าน: โหนดลูกหลายระดับที่ขยายลงมาจากโหนดราก สามารถเชื่อมต่อกับโหนดลูกอื่น ๆ ทำหน้าที่เป็นตัวกลางส่งข้อมูลและขยายเครือข่าย
โหนดปลายทาง: ตั้งอยู่ที่ด้านล่างของเครือข่าย ไม่เชื่อมต่อกับโหนดลูกอื่น ๆ เป็นผู้รับหรือผู้ส่งข้อมูลสุดท้าย
ลิงก์เชื่อมต่อ: ช่องทางการเชื่อมต่อทางกายภาพหรือทางตรรกะระหว่างโหนด
โปรโตคอลเครือข่ายและกลไกการควบคุม: ซอฟต์แวร์หรืออัลกอริทึมที่กำหนดกฎการสื่อสารระหว่างโหนด

1. การส่งขึ้น (โหนดปลายทาง → โหนดราก): อุปกรณ์ปลายทางส่งข้อมูลไปยังโหนดกลางที่เชื่อมต่อโดยตรง ซึ่งรับข้อมูลและตัดสินใจว่าจะส่งต่อหรือไม่ตามที่อยู่ปลายทาง ข้อมูลถูกส่งขึ้นไปทีละขั้นตอนจนถึงโหนดรากหรือกิ่งก้านที่มีโหนดเป้าหมายอยู่
2. การส่งลง (โหนดราก → โหนดปลายทาง): โหนดรากหรือโหนดกลางส่งข้อมูลไปยังโหนดระดับถัดไป โดยข้อมูลถูกส่งลงมาตามกิ่งก้านจนถึงอุปกรณ์ปลายทางเป้าหมาย
3. การกระจายและการส่งหลายจุด: โหนดรากสามารถกระจายข้อมูลไปยังกิ่งก้านทั้งหมด โดยโหนดกลางรับผิดชอบการส่งต่อข้อมูลไปยังโหนดลูกทั้งหมด การส่งหลายจุดจะมุ่งเป้าไปที่กิ่งก้านหรือกลุ่มโหนดเฉพาะ

ขยายได้ง่าย: สามารถขยายกิ่งก้านและกิ่งย่อยได้มาก ทำให้ง่ายต่อการเพิ่มกิ่งก้านหรือโหนดใหม่ในเครือข่าย
การจัดวางที่ยืดหยุ่น: ยุบตัวได้สูง เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการสร้างกระดูกสันหลังของเครือข่าย และสามารถปกป้องการลงทุนในการเดินสายได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ควบคุมค่าใช้จ่าย: โดยการใช้แผนการเชื่อมต่อที่เหมาะสม ค่าใช้จ่ายรวมของสายการสื่อสารอาจต่ำกว่าโครงสร้างดาว
ความสามารถในการแชร์ทรัพยากรที่ด้อย: ข้อมูลมีช่องทางการส่งเพียงช่องทางเดียว ซึ่งไม่เอื้อต่อการแชร์ทรัพยากรระหว่างโหนด
ความน่าเชื่อถือต่ำ: การล้มเหลวของลิงก์ใด ๆ อาจส่งผลกระทบต่อการทำงานปกติของเครือข่ายทั้งหมดหรือบางส่วน

โครงสร้างต้นไม้เป็นโครงสร้างลำดับชั้นที่มีโหนดรากและกิ่งก้าน เป็นการผสมผสานระหว่างโครงสร้างดาวและบัส มีข้อได้เปรียบที่สำคัญในด้านความสามารถในการขยายของเครือข่าย หากโหนดรากล้มเหลว เครือข่ายทั้งหมดไม่สามารถทำงานได้ตามปกติ แต่มีความสามารถในการแยกข้อผิดพลาดในท้องถิ่นที่แข็งแกร่ง และค่าใช้จ่ายรวมของสายการสื่อสารมักจะต่ำกว่าโครงสร้างดาว
ในโครงสร้างดาว การสื่อสารทั้งหมดถูกควบคุมโดยโหนดกลาง โดยโหนดทั้งหมดเชื่อมต่อกับจุดศูนย์กลางที่เรียกว่าฮับ การขยายถูกจำกัดโดยจำนวนพอร์ตบนฮับกลาง หากโหนดกลางล้มเหลว อาจทำให้เครือข่ายทั้งหมดหยุดทำงาน แต่การล้มเหลวของโหนดปลายทางไม่ส่งผลกระทบต่อโหนดอื่น ๆ และค่าใช้จ่ายในการดำเนินการโครงสร้างดาวสูงกว่า