1. ความล้มเหลวของจุดเดียวจะไม่ทำให้เครือข่ายล่ม ข้อมูลสามารถเลี่ยงจุดที่มีปัญหาได้อัตโนมัติ
2. จุดที่มีปัญหาจะถูกเลี่ยงอัตโนมัติ ระบบมีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเอง
3. ผู้โจมตีต้องทำลายเส้นทางหลายเส้นพร้อมกันเพื่อหยุดการสื่อสาร ต้านทาน DDoS และการทำลายทางกายภาพได้ดี
4. จำนวนการเชื่อมต่อเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณ ต้นทุนการสร้างเครือข่ายขนาดใหญ่สูง

1. โหนดเชื่อมต่อทั้งหมด
อุปกรณ์แต่ละชิ้นเชื่อมต่อกับโหนดอื่นอย่างน้อยสองโหนด สร้างสถาปัตยกรรมกระจายที่ "โหนดคือรีเลย์"
2. ชั้นการกำหนดเส้นทางอัจฉริยะ
โมดูลซอฟต์แวร์ที่รันโปรโตคอลการกำหนดเส้นทาง เช่น OSPF, BGP เพื่อคำนวณเส้นทางและจัดการการไหลของข้อมูล
3. เส้นทางสำรอง
ช่องทางการส่งข้อมูลสำรองที่ประกอบด้วยเส้นทางกายภาพ (ไฟเบอร์/ไร้สาย) หรืออุโมงค์เชิงตรรกะ (VPN)

1. การเรียนรู้ตารางเส้นทาง
แต่ละโหนดดูแลตารางเส้นทางที่อัพเดทแบบไดนามิก บันทึกข้อมูลโครงสร้างเครือข่ายทั้งหมด คล้ายกับฐานข้อมูลสภาพการจราจรที่อัพเดทแบบเรียลไทม์ของซอฟต์แวร์นำทาง
2. การคำนวณเส้นทาง
ก่อนส่งข้อมูล โหนดจะคำนวณเส้นทางที่ดีที่สุดโดยใช้ Dijkstra algorithm เป็นต้น พิจารณาปัจจัยเช่นแบนด์วิดท์ของเส้นทาง เวลาแฝง ความหนาแน่น
3. การส่งข้อมูลหลายเส้นทาง
ไฟล์ขนาดใหญ่สามารถแบ่งและส่งผ่านหลายเส้นทางพร้อมกัน แล้วรวมที่ปลายทาง เพิ่มประสิทธิภาพการส่งข้อมูล 30%-50%
4. การหลีกเลี่ยงความหนาแน่น
เมื่อโหลดของเส้นทางใดเส้นทางหนึ่งเกินค่าที่กำหนด โหนดจะกระจายการไหลของข้อมูลไปยังเส้นทางว่างอัตโนมัติ เพื่อหลีกเลี่ยง "การจราจรดิจิทัลติดขัด"

โครงสร้างตาข่ายแบ่งเป็นสองประเภทหลัก: โครงสร้างตาข่ายเต็มและโครงสร้างตาข่ายครึ่ง
ในโครงสร้างตาข่ายเต็ม โหนดแต่ละโหนดเชื่อมต่อโดยตรงกับโหนดอื่นทั้งหมด สร้างเครือข่ายที่เชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์ มีความน่าเชื่อถือสูงและเวลาแฝงต่ำ แต่มีต้นทุนสูงและการจัดการซับซ้อน เหมาะสำหรับเครือข่ายกระดูกสันหลังอินเทอร์เน็ต ระบบสื่อสารทางทหาร ที่ต้องการความต่อเนื่องสูง
โครงสร้างตาข่ายครึ่งจะเชื่อมต่อโหนดสำคัญทั้งหมดเท่านั้น โหนดขอบสามารถเชื่อมต่อได้ตามต้องการ โดยการออกแบบที่ประนีประนอมเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพต้นทุนและขยายตัวได้ง่าย ในขณะเดียวกันยังคงมีคุณสมบัติสำรองหลัก ใช้กันอย่างแพร่หลายในเครือข่ายองค์กรกว้าง ศูนย์ข้อมูลคลาวด์คอมพิวติ้ง

โครงสร้างตาข่ายมีการเชื่อมต่อโดยตรงหลายสายระหว่างโหนด คล้ายกับตาข่ายที่ซับซ้อน การเชื่อมต่อไม่มีรูปแบบที่แน่นอน การเลือกเส้นทางหลากหลาย มีความสามารถในการทนต่อข้อผิดพลาดสูง หากเส้นทางหรือโหนดใดเกิดปัญหา ข้อมูลสามารถเลี่ยงผ่านได้ มีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเองดี แต่ขยายตัวยาก มีต้นทุนสูง การเพิ่มโหนดต้องปรับการเชื่อมต่อหลายจุด การตรวจสอบปัญหาทำได้ยาก

โครงสร้างต้นไม้เป็นโครงสร้างแบบลำดับชั้น มีโหนดรากและโหนดสาขาต่าง ๆ เป็นการผสมผสานระหว่างโครงสร้างดาวและโครงสร้างบัส มีความได้เปรียบในการขยายเครือข่ายอย่างชัดเจน หากโหนดรากเกิดปัญหาจะทำให้เครือข่ายทั้งหมดไม่สามารถทำงานได้ แต่ความสามารถในการแยกปัญหาท้องถิ่นแข็งแกร่ง การจัดการค่อนข้างง่าย ลำดับชั้นชัดเจน การระบุตำแหน่งปัญหาทำได้ง่าย