ในอุตสาหกรรมอินเทอร์เน็ต ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการแสดงสถาปัตยกรรมของซอฟต์แวร์ ระบบ และแอปพลิเคชัน รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างส่วนประกอบต่างๆ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมประเภทต่างๆ ที่พบบ่อย ได้แก่ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมธุรกิจ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมแอปพลิเคชัน ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมระบบ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมทางเทคนิค ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมการปรับใช้ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมข้อมูล ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมผลิตภัณฑ์ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมฟังก์ชัน และไดอะแกรมสถาปัตยกรรมสารสนเทศ

ความสอดคล้อง: เป้าหมายของผลิตภัณฑ์สอดคล้องกับความต้องการของผู้ใช้
ความคล้ายคลึงกันของฟังก์ชัน: ฟังก์ชันที่มีลักษณะคล้ายกันจะถูกจัดกลุ่มเข้าด้วยกันโดยการจำแนกประเภท หมวดหมู่หลักๆ จะเป็นกรอบหลักของผลิตภัณฑ์ และเสริมด้วยหมวดหมู่ย่อยๆ เป็นกรอบย่อยๆ เพื่อสร้างกรอบผลิตภัณฑ์โดยรวม
ความสัมพันธ์ระหว่างฟังก์ชัน: ความสัมพันธ์แบบรวม — ฟังก์ชันต่างๆ มีความสัมพันธ์แบบต้นน้ำและปลายน้ำ ทำให้เกิดสถาปัตยกรรมข้อมูลแนวตั้ง ความสัมพันธ์แบบขนาน — สองฟังก์ชันไม่มีความสัมพันธ์กัน ทำให้เกิดสถาปัตยกรรมข้อมูลแนวนอน
ความถี่ของฟังก์ชัน: ยิ่งใช้ฟังก์ชันบ่อยเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีความสำคัญมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้น ควรจัดวางฟังก์ชันไว้ในตำแหน่งที่เข้าถึงได้ง่ายที่สุด โดยให้ความสำคัญกับสถาปัตยกรรมการออกแบบที่สัมพันธ์กับฟังก์ชันหลัก ความสามารถในการปรับขนาดของระบบ: เมื่อผลิตภัณฑ์เติบโตจาก 0 เป็น 1 และจาก 1 เป็น N ฟังก์ชันการทำงานจะเพิ่มขึ้นและพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นเมื่อพัฒนาสถาปัตยกรรมสารสนเทศ คุณควรเตรียมพร้อมสำหรับการขยายตัวและพิจารณาความสามารถในการปรับขนาดในอนาคต

แผนภาพสถาปัตยกรรมสารสนเทศมุ่งเน้นไปที่การจัดระเบียบหน้าเพจเฉพาะและฟิลด์ต่างๆ ในส่วนของอินเทอร์เฟซ การเชื่อมต่อระหว่างหน้าเพจต้องแสดงอย่างชัดเจน ขั้นตอนนี้ยังวางรากฐานสำหรับการสร้างต้นแบบและการจัดวางข้อมูล นักออกแบบปฏิสัมพันธ์ควรสร้างแผนภาพสถาปัตยกรรมสารสนเทศล่วงหน้าก่อนที่จะสร้างแบบร่างเชิงโต้ตอบ

โครงสร้างแบบลำดับชั้น: หรือที่เรียกว่าโครงสร้างแบบต้นไม้หรือโครงสร้างแบบฮับแอนด์สโป๊ก โหนดในโครงสร้างแบบลำดับชั้นจะมีความสัมพันธ์แบบพ่อแม่-ลูกกับโหนดอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง แต่ละโหนดมีโหนดแม่ แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นโหนดลูก โหนดแม่ระดับบนสุดเรียกว่าโหนดราก

โครงสร้างเมทริกซ์: โครงสร้างเมทริกซ์ช่วยให้ผู้ใช้สามารถย้ายระหว่างโหนดในสองมิติหรือมากกว่า ซึ่งท้ายที่สุดช่วยให้ผู้ใช้ค้นหาข้อมูลที่ต้องการได้

โครงสร้างตามธรรมชาติ: โครงสร้างตามธรรมชาติไม่ได้เป็นไปตามรูปแบบที่สอดคล้องกัน โหนดต่างๆ จะเชื่อมต่อกันทีละโหนด โดยมีการเชื่อมต่อกันแต่ไม่มีการแบ่งประเภท

โครงสร้างเชิงเส้น: ในโครงสร้างเชิงเส้น ผู้ใช้ไม่สามารถข้ามไปมาได้และสามารถเรียกดูข้อมูลที่เกี่ยวข้องได้ตามลำดับเท่านั้น

แบบบนลงล่าง: แนวทางแบบบนลงล่างขับเคลื่อนโดยระดับกลยุทธ์ โดยออกแบบโครงสร้างโดยตรงตามเป้าหมายของผลิตภัณฑ์และความต้องการของผู้ใช้ แนวทางนี้ใช้ในการวางแผนผลิตภัณฑ์ใหม่หรือกำหนดนิยามผลิตภัณฑ์ใหม่

แบบล่างขึ้นบน: แนวทางแบบล่างขึ้นบนขับเคลื่อนโดยระดับขอบเขต โดยออกแบบโดยพิจารณาจากเนื้อหาที่มีอยู่และข้อกำหนดด้านฟังก์ชันการทำงาน ซึ่งเป็นแนวทางที่ใช้กันมากที่สุดในการปฏิบัติงานโครงการ

การประยุกต์ใช้งานร่วมกัน: ทั้งแนวทางแบบบนลงล่างและแบบล่างขึ้นบนมีข้อบกพร่องที่สำคัญ ดังนั้นแนวทางสถาปัตยกรรมสารสนเทศในอุดมคติจึงใช้แนวทางผสมผสาน ซึ่งขับเคลื่อนโดยทั้งระดับกลยุทธ์และระดับขอบเขต เพื่อสร้างระบบที่มีความยืดหยุ่นสูง

การออกแบบเว็บไซต์: แสดงการจัดระเบียบเนื้อหาเว็บไซต์ เพื่อช่วยให้ผู้ใช้และนักออกแบบเข้าใจโครงสร้างของเว็บไซต์
ซอฟต์แวร์และฐานข้อมูล: จัดระเบียบและแสดงโมดูลฟังก์ชันซอฟต์แวร์หรือบันทึกฐานข้อมูลเพื่อปรับปรุงการใช้งานและการค้นหา
ระบบสารสนเทศ: วางแผนและออกแบบโครงสร้างการนำทางและการไหลของข้อมูลของระบบสารสนเทศขนาดใหญ่