ในอุตสาหกรรมอินเทอร์เน็ต ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมเป็นเครื่องมือสำคัญสำหรับการแสดงสถาปัตยกรรมของซอฟต์แวร์ ระบบ และแอปพลิเคชัน รวมถึงความสัมพันธ์ระหว่างส่วนประกอบต่างๆ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมประเภทต่างๆ ที่พบบ่อย ได้แก่ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมธุรกิจ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมแอปพลิเคชัน ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมระบบ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมทางเทคนิค ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมการใช้งาน ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมข้อมูล ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมผลิตภัณฑ์ ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมฟังก์ชัน และไดอะแกรมสถาปัตยกรรมสารสนเทศ

สถาปัตยกรรมผลิตภัณฑ์คือไดอะแกรมหลัก ในขณะที่ไดอะแกรมสถาปัตยกรรมฟังก์ชันและไดอะแกรมสถาปัตยกรรมสารสนเทศคือไดอะแกรมย่อย

คำสำคัญในไดอะแกรมสถาปัตยกรรมผลิตภัณฑ์คือ ผลิตภัณฑ์ ซึ่งแสดงถึงการนำเสนอผลิตภัณฑ์แบบมีโครงสร้าง

คำสำคัญในไดอะแกรมสถาปัตยกรรมฟังก์ชันคือ ฟังก์ชัน ซึ่งแสดงถึงการนำเสนอฟังก์ชันแบบมีโครงสร้าง

คำสำคัญในไดอะแกรมสถาปัตยกรรมสารสนเทศคือ ข้อมูล ซึ่งแสดงถึงการนำเสนอข้อมูลแบบมีโครงสร้าง

หลีกเลี่ยงการมีโมดูลฟังก์ชันหลักมากเกินไป เนื่องจากอาจทำให้เกิดความสับสนระหว่างโมดูลหลักและโมดูลรอง ตามหลักการแล้ว ควรมีโมดูล 5 ถึง 9 โมดูล และลำดับชั้นควรจำกัดไว้ที่ 3 ระดับ การแบ่งย่อยเพิ่มเติมไม่ได้ผลมากนัก

การเรียนรู้การออกแบบแนวคิดผลิตภัณฑ์: กระบวนการออกแบบสามารถช่วยให้ผู้จัดการผลิตภัณฑ์เข้าใจและพิจารณาโมดูลฟังก์ชันและส่วนประกอบของผลิตภัณฑ์ได้อย่างชัดเจน

การวิเคราะห์ความต้องการ: จากมุมมองทางธุรกิจ ให้มองเห็นภาพรวมของโครงสร้างฟังก์ชันทั้งหมดของผลิตภัณฑ์ เพื่อหลีกเลี่ยงการพลาดโมดูลหรือฟีเจอร์ฟังก์ชันเมื่อแปลงความต้องการทางธุรกิจเป็นความต้องการฟังก์ชัน

การพัฒนาแบบช่วยเหลือ: การพัฒนาดำเนินการโดยบุคลากรฝ่ายวิจัยและพัฒนา

สถาปัตยกรรมฟังก์ชันประกอบด้วยชุดของฟังก์ชันต่างๆ ทำให้นักพัฒนาฝ่ายวิจัยและพัฒนาและฝ่ายแบ็กเอนด์เข้าใจได้ง่ายขึ้น

แผนภาพสถาปัตยกรรมสารสนเทศแสดงปฏิสัมพันธ์ของฟังก์ชันต่างๆ ทำให้นักพัฒนา UI และส่วนหน้าเข้าใจได้ง่ายขึ้น

1. ใช้แผนผังฟังก์ชันหรือไดอะแกรมบล็อกแบบเลเยอร์เพื่อความชัดเจน
2. ตั้งชื่อฟังก์ชันให้สอดคล้องและกระชับเพื่อหลีกเลี่ยงความกำกวม
3. ใช้สีเพื่อแยกบทบาทของโมดูลต่างๆ (เช่น ฝั่งผู้ใช้/แบ็กเอนด์)
4. รักษาระดับการแยกส่วนอย่างพอประมาณ หลีกเลี่ยงการเจาะลึกในรายละเอียดการใช้งาน