W branży internetowej diagramy architektury stanowią ważne narzędzie do wizualnego przedstawiania architektury oprogramowania, systemów, aplikacji oraz relacji między ich komponentami. Do popularnych typów diagramów architektury należą: diagramy architektury biznesowej, diagramy architektury aplikacji, diagramy architektury systemów, diagramy architektury technicznej, diagramy architektury wdrożeń, diagramy architektury danych, diagramy architektury produktów, diagramy architektury funkcjonalnej, diagramy architektury informacji itp.

Zgodność: Cele produktu odpowiadają potrzebom użytkownika.

Podobieństwo funkcji: Poprzez klasyfikację, podobne funkcje są grupowane razem. Główna struktura produktu opiera się na dużych kategoriach, podczas gdy mniejsze kategorie służą jako podstruktury, tworzące całą strukturę produktu.

Relacja między funkcjami: Relacja zawierania – między funkcjami istnieje zależność nadrzędna i podrzędna, co może być pionową architekturą informacji; Relacja równoległa – między dwiema funkcjami nie ma powiązania, dlatego można rozważyć poziomą architekturę informacji.

Częstotliwość użycia funkcji: Im wyższa częstotliwość użycia, tym ważniejsza jest dana funkcja i powinna być umieszczona w najbardziej dostępnym miejscu, a priorytetem powinno być projektowanie architektury wokół funkcji rdzeniowych.

Skalowalność systemu: Wraz z ewolucją produktu od 0 do 1 i od 1 do N, funkcje produktu są stale dodawane i ulepszane. Wymaga to przygotowania do rozbudowy podczas projektowania architektury informacji i uwzględnienia przyszłej skalowalności.

Celem diagramu architektury informacji jest uporządkowanie poszczególnych stron i informacji o ich polach. W przypadku interfejsu, relacje między stronami muszą być jasno przedstawione. Ten etap stanowi również podstawę do rysowania prototypów i układu informacji. Projektanci interakcji muszą narysować diagram architektury informacji z wyprzedzeniem, zanim opracują wersję roboczą interakcji.

Struktura hierarchiczna: Znana również jako struktura drzewa lub struktura radiacji centralnej, w strukturze hierarchicznej węzły mają relacje nadrzędny-podrzędny z innymi powiązanymi węzłami. Każdy węzeł ma węzeł nadrzędny, ale może nie mieć węzłów podrzędnych. Węzeł nadrzędny najwyższego poziomu nazywany jest węzłem głównym.

Struktura macierzowa: Struktura macierzowa pozwala użytkownikom poruszać się między węzłami w dwóch lub więcej wymiarach, pomagając im znaleźć poszukiwane informacje.

Struktura naturalna: Struktura naturalna nie podąża za żadnym spójnym wzorcem. Węzły są połączone jeden po drugim, a między węzłami istnieją połączenia, ale nie ma klasyfikacji.

Struktura liniowa: W strukturze liniowej użytkownicy nie mogą przeskakiwać; mogą jedynie przeglądać odpowiednie informacje krok po kroku, w odpowiedniej kolejności.

Top-down: Metoda konstrukcji top-down jest napędzana przez warstwę strategiczną, bezpośrednio projektując strukturę w oparciu o cele produktu i potrzeby użytkowników, co jest wykorzystywane do planowania nowego produktu lub jego redefiniowania.
Bottom-up: Metoda konstrukcji bottom-up jest napędzana przez warstwę zakresu, projektując w oparciu o analizę istniejącej zawartości i potrzeb funkcjonalnych. Jest to najczęściej stosowana metoda w praktyce projektowej.
Kompleksowe zastosowanie: Zarówno metoda top-down, jak i bottom-up mają oczywiste wady, dlatego idealnym sposobem na zbudowanie architektury informacji jest wykorzystanie kompleksowej aplikacji, napędzanej zarówno przez warstwę strategiczną, jak i zakresową, w celu zbudowania wysoce adaptacyjnego systemu.

Projektowanie stron internetowych: Pokazanie organizacji treści witryny, pomagające użytkownikom i projektantom zrozumieć jej strukturę.
Oprogramowanie i bazy danych: Organizacja i wyświetlanie modułów funkcjonalnych oprogramowania lub rekordów bazy danych w celu poprawy użyteczności i łatwości wyszukiwania.
Systemy informacyjne: Planowanie i projektowanie struktury nawigacji oraz przepływu informacji w dużych systemach informatycznych.